Wreszcie wstawiłam coś na tego bloga, myślałam,że nigdy nie wstawie tego rozdziału,ale się udało. Rozdział miał być dodany wcześniej, ale cały lipiec byłam na wyjazdach. Plus do tego jednego dnia przyjechały moje kuzynki, weszły tam gdzie nie powinny, usunęły posta i prawie zepsuły mi komputer. Ale już jest i zapraszam do czytania i komentowania. Piosenka nie ma nic z rozdziałem wspólnego, po prostu ostatnio nałogowo zaczęłam słuchać New Kids On The Block.
************
- Scarlett, bo się przeziębisz - znałam przecież doskonale ten głos, to był Bill. Dziwiło mnie to, ponieważ miał być w tamtym czasie z Mike'iem w trasie. Zeszłam z balkonu, wybiegłam z sypialni i zbiegłam po schodach, musiał mi to wszystko wyjaśnić.
- Skąd się tu wziąłeś? Gdzie Michael? Wszystko dobrze z nim? - Zaczęłam obrzucać go masą pytań na raz. Czułam,że Jackson maczał swoje paluszki w tym
- Michael kazał mi wrócić do Stanów. Teraz zapewne gra koncert w Sydney. Ma się dobrze.
- Po co przyjechałeś?
- Michael nic ci nie powiedział?
- A co miał mi powiedzieć? - Nie zdziwiło mnie to, ponieważ nie pierwszy raz on wymyślił coś bez mojej wiedzy.
- To ty o niczym nie wiesz? Michael dziś wraca z trasy na 3 miesiące, ma przerwę. - Bill chyba zepsuł największą niespodziankę w dziejach ludzkości.
- Nie wiedziałam nic, od kiedy ty wiedziałeś?
- Od kilku tygodni.
- Drań, nic mi nie powiedział - miałam ochotę rozszarpać go na szczepy, ale w głębi serca się cieszyłam, ponieważ tak tęskniłam za moim narzeczonym.
- a gdzie dziecko mojego szefa.
- Paris jeszcze śpi, jest dopiero 6:30. Za 15 minut dopiero ją obudzę, bo musi iść do szkoły.
- Jasne.
- Po co Mike Cię tutaj przysłał.
- Sprawdzić, czy z wami jest wszystko dobrze.
- Jest wszystko dobrze. Bill o której przyjeżdża Michael?
- Powinien przylecieć, o 17:30. Nie będzie tłumów, ponieważ nikt oprócz kilku osób nie wie o przylocie Mike'a.
- Mówisz, to w takim razie zaprowadź go do czarnej toyoty, będę tam na niego czekać. Powiedz mu,że Janet tam na niego czeka, a tymczasem to będę ja tam. Ok?
- Ok, to ja w takim razie zmykam do domu. Żegnam cię Scarlett.
- Do zobaczenia - szef ochrony Michaela wyszedł z domu. Stałam w holu jeszcze przez kilka minut. Byłam spokojna, lecz w głębi duszy cieszyłam jak małe dziecko. Tym razem to ja w planie miałam w planie zrobić niespodziankę dla mojego ukochanego. Pora była, aby obudzić Paris, musiałyśmy wyjechać o 7:15, aby uniknąć większych korków i żeby mała się nie spóźniła do szkoły. Weszłam po cichu do pokoju małej. Podeszłam do jej łóżeczka i delikatnie poklepałam ją po twarzy.
- Paris, wstajemy.
- Jeszcze chwilka, Scarlett proszę - Mała nie chciała wstać, nie lubiła nigdy wstawać. Zawsze był problem by ją dobudzić.
- Bo jak nie wstaniesz, to z pod łóżka wyjdzie wielki smok i cię zje - to działało. Paris nie lubiła smoków, przerażały ją. To wszystko była wina filmu, który oglądałam raz z jej ojcem. Myśleliśmy,że ona już śpi i włączyliśmy horror o smoku, który pożera ludzi. I na nasze nieszczęście mała weszła w tym momencie w którym potwór zjadł jakiegoś człowieka. Do tego trzeba dodać,że jej głupkowaty ojciec udawał,że jest tym smokiem. Od tamtego momentu mała panicznie boi się smoków. Mała wstała, pomogłam się jej ubrać. Potem zeszłyśmy na śniadanie. Dokładnie o 7:15 wyjechałyśmy. Mogłam się spodziewać tego,że nie unikniemy korków. O 7:45 byłyśmy pod szkołą. Założyłam okulary przeciwsłoneczne, liczyłam na to,że mnie nikt nie rozpozna. Weszłam do środka i poszłam na piętro na którym była sala małej. Pomogłam założyć małej buciki, które musiała zawsze zakładać,żeby nie pobrudzić dywanów.
- Paris, dziś Cię odbierze mama o 15? Dobrze? - Było mi bardzo na rękę,że Caroline bierze ją do siebie, mogłam bardziej zając się sobą i moim narzeczonym. Paris zostawała zawsze na świetlicy, aby się jeszcze bawić z swoimi rówieśnikami.
- Dobrze Scarlett - mała się uśmiechnęła.
- A teraz już idź do koleżanek. Pa mała.
- Pa Scarlett. - Paris się przytuliła do mnie i pobiegła do koleżanek. Ja musiałam jechać jeszcze do zabawkowego, ponieważ miałam w planach odwiedzić Scarlett w szpitalu. Wsiadłam w auto i pojechałam do najlepszego sklepu zabawkowego w mieście. Po wejściu do sklepu od razu w oko wpadła mi lalka, musiała ją mieć. Zabrałam ją z półki, zapłaciła i wróciłam do auta. Podjechałam pod szpital. Droga zajęła mi pół godziny. Nie chciałam tam przychodzić, ale dla małej Scarlett było warto. Weszłam do środka, do moich nozdrzy dobieg zapach ostry, nieprzyjemny, szpitalny zapach.Na widok tych dzieci, które nie mają włosów przez chemie chciało mi się płakać. One nie były niczemu winne. Wjechałam windą na 2 piętro i poszłam w kierunku sali w której leżała mała Scarl. Była tam ciocia Maya, która nie zauważyła,że dostałam się do sali. W jej oczach można było zauważyć łzy. Widać było,że bardzo była zżyta z dzieckiem.
- Cześć ciociu - Przytuliłam się do kobiety.
- Cześć kochanie.
- A co ze mną? - Mała się odezwała,pomimo choroby z jej twarzyczki uśmiech nie schodził, ani na chwilę. Podeszłam bliżej łóżka, zauważyłam,że mała ścięła swoje długie włoski.
- Cześć Słonko. Jak się czuję moja mała bohaterka?
- Bywało lepiej.
- Mam dla ciebie prezent - z torebki wyjechał małe pudełeczko z lalką w środku i dałam jej . Specjalnie je schowałam głęboko, aby Paris jej nie widziała. W przeciwnym razie mogłaby być zazdrosna o to, że Scarlett dostała coś od mnie,a ona nie.
- Jest śliczna, dziękuję - mała cieszyła się, jej uśmiech był taki piękny.
- Wybierałam ją specjalnie dla Ciebie.
- Scarlett?
- Tak kotku?
- Kiedy wróci Michael?
- Wiesz niedługo będzie mieć przerwę w trasie i wróci.
- To dobrze, bo chcę mu podziękować. Zazdroszczę Paris, bo też bym chciała mieć takiego tatusia jak on. Ciocia Maya powiedziała mi,że Michael dał pieniążki na to, abym wyzdrowiała i chcę mu podziękować.
- Raz Cię odwiedzimy kochanie i wtedy mu podziękujesz. Dobrze?
- Tak Scarlett. - Nagle do sali wszedł lekarz,, musiał znowu zbadać Scarlett. Nie pierwszy raz widział mnie tutaj, byłam częstym gościem.- Przepraszam, ale któraś z pań będzie musiała wyjść. Podczas badania z chorą, może przebywać tylko jedna osoba.
- Oczywiście, już was opuszczam - Wyszłam z sali i usiadłam na krześle znajdującym się na korytarzu. Czekałam 3 godziny na korytarzu, aż lekarz wyjdzie z sali. Razem z lekarzem wyszła ciocia Maya, łzy spływały jej po policzkach. To był znak,że musiało stać się coś złego. Chciałam się dowiedzieć czegoś więcej od cioci o małej. Ciocia usiadła obok mnie.
- Co się dzieje? - Zapytałam.
- Wyniku Scarlett nie są zadowalające?
- Dlaczego ciociu płaczesz?
- To już mnie wszystko wykańcza psychicznie. Ona cierpi, tylko do tego się nie przyznaje.
- Ciociu, jak Scarlett trafiła do domu dziecka? - Musiałam o to spytać, to pytanie zrodziło się w mojej głowie kilka dni temu i musiała jak najszybciej dowiedzieć się tego.
- Do domu dziecka ona trafiła, gdy miała 6 miesięcy. Jej matka zmarła w czasie porodu, a ojciec był ćpunem.Pobił ją za to,że płakała. Gdy miała 3 lata jej ojciec zmarł z przedawkowania. Ona nie ma nikogo bliskiego na tym świecie. Nikt nie chciał jej zaadoptować.
- Ja chcę ją zaadoptować.
- To nie jest takie proste jak się wydaje. Adopcja to szereg długich spraw, a proces może trwać bardzo długo. Może się zdarzyć,że zaadoptujesz martwe dziecko - rozpłakałam się na dobre. Nie mogłam wbić sobie do głowy tego,że malutka może umrzeć. To jeszcze dziecko, ma całe życie przed sobą
- Nie.
- Lekarze nie dają dużych szans małej.
- Przepraszam ciociu nie mogę tego słuchać. - Wstałam i pobiegłam przed siebie, chciałam wyjść jak najszybciej z tego szpitala. Wielu ludzi, których spotkałam po drodze wpatrywali się we mnie jak w nienormalną. W końcu wyszłam z budynku i pognałam do mojego auta. Wyjechałam w drogę do Neverland, musiałam się przygotować przecież na przyjazd Michaela. Droga przez zakorkowane miasto zajęła mi godzinę. W końcu dojechałam do domu, wysiadłam z samochodu i jak petarda wbiegłam do domu. Była godzina 15, a ja musiałam się przecież przygotować.Ubrałam obcisłą czerwoną sukienkę,zrobiłam mocny makijaż, a włosy zostawiłam rozpuszczone. Specjalnie dla Michaela założyłam na siebie pończochy, na wypadek gdyby doszło do czegoś więcej pomiędzy mną, a moim narzeczonym. Mogłam być na 100% pewna,że dojdzie. W 3 kwadranse byłam już gotowa. Zabrałam klucze do mieszkania Michaela w mieście. Postanowiłam nie przyjeżdżać z Michaelem do Neverland, ponieważ chciałam z nim spędzić trochę czasu. Nie zabrałam również telefonu, bo nie wyobrażałam sobie,że jakiś czynnik z zewnątrz mógłby nam przeszkodzić. Zabrałam kluczę do czarnej Toyoty i wyszłam z domu. Wyjechałam w stronę lotniska. Musiałam poczekać chwilę na przylot mojego ukochanego. Nie mogłam doczekać się kiedy znów ujrzę uśmiech i jednocześnie zdziwienie na jego twarzy.
***********
- Cześć Mike, widzę,że się pakujesz. Chcę z Tobą o czymś ważnym porozmawiać. Mogę na chwilę? - Spytała, nie mogłem wydobyć z siebie żadnego słowa. Język cały mi się plątał, a nogi zrobiły się jak z waty.
- Jasne Tati, zapraszam cię do środka. Nie będziemy rozmawiać przecież na korytarzu - kobieta weszła do środka i pierwsze co zrobiła to położyła się na moim łóżku.
- Czuję,że ja jako jedyna w tym hotelu miałam twarde jak kamień łóżko. A jak ci się w ogóle miewa?
- Jest dobrze, czekam na wylot do Stanów, na razie mam dość koncertów.
- Ale wiesz,że ta jedyna kobieta czeka już na ciebie.
- Tak wiem o tym, Scarlett na pewno się stęskniła za mną.
- No ja nie wiem - Zdziwiły mnie te słowa. Jak by wiedziała o czymś, czego ja nie wiedziałem.
- O czym ty mówisz?
- Wiesz słyszałam od kilku ludzi,że Scarlett nie jest takim aniołkiem jak myślisz i podobno widziano ją kilka razy w towarzystwie jakich panów na mieście.
- Ona nie była by chyba skłonna mnie zdradzić.
- Kochany kobieta, która nie ma przy sobie swojego mężczyzny, jest zdolna zrobić wszystko, aby zaspokoić swoje potrzeby i żądzę - Czułem,że Tatiana próbowała wmówić mi jakieś nie prawdziwe plotki na temat mojej narzeczonej.
- Uwierz mi, że ja gdybym była twoją narzeczoną to bym ci pokazywała codzienne jak bardzo mi na tobie zależy. Może kolejny raz się pomyliłeś. - W stałem z łóżka. Tati wstała za mną i przytuliła się do mnie od tyłu, tak jak zwykle robiła to Scarl.
- Wiesz ile dala bym, aby z tobą być.
-Tati proszę zostaw mnie. Wiesz, że jestem zaręczony z Scarlett.
- Czy ty nie widzisz, że ona robi z ciebie
- Tatiana wyjdź z stąd - nie mogłem nadal słychać tych podłych kłamst na temat mojej narzeczonej.
- Jak sobie życzysz - kobieta wyszła z pokoju. Widać było po co przyszła, ale tego nie dostała. Nie mogłem wdać się w romans z Tatianą. Była tylko moją przyjaciółką, nikim więcej. Nie miałem zamiaru ani ochoty okłamywać kobiety mojego życia. Skończyłem się pakować, zamknąłem drzwi kartą i czekałem za Miko, którego zadaniem było bezpieczne przetransportowanie mojego bagażu do auta, które czekało już tylko na mnie za hotelem.
- Co ty tam masz w tej walizce? Sztangi? - Miko było już ciężko,a byliśmy dopiero na półmetku drogi do windy.
- Miko nie marudź jeszcze chwila, a będziemy w windzie i sobie odpoczniesz - wspierałem go jak tylko się dało. Myślałem,że jeszcze chwila a wezmę od niego tą torbę i zaniosę sam do tej windy, a później do auta.
- To z 5 kilo waży
- Uzbierało się tego wszystkiego przez te 3 miesiące. - Weszliśmy do windy, z windy pozostała droga do auta, która minęła bardzo szybko, to tylko przez to,że pomogłem nieść moją torbę. Wsiadłem do samochodu i wyjechaliśmy na lotnisko. Oglądałem ulice Sydney, było tam tysiące zwykłych ludzi. Ludzi za którymi nie goniło setki dziennikarzy. Mogli robić wszystko co chcą i nikt nie napisał by o nich,że to niestosowne. Zazdrościłem im tego, bardzo. Dotarłem na lotnisko i bezpośrednio wsiadłem do samolotu pasażerskiego.Dlaczego tak ryzykowałem? Gdybym leciał moim samolotem, to na płycie lotniska mógłby być tłum, który zrobił by niezłe zamieszanie.Miałem na sobie przebranie, które założyłem w aucie. Czekała mnie długa podróż z Sydney do Los Angeles. Gdzieś z 6 godzin, ale dla spotkania z najukochańszymi osobami warto. Podczas lotu, zdarzyło mi się zasnąć 2 razy. Bałem się,że ktoś może mnie rozpoznać. Jak już mówiłem zmiana stref czasowych dawała mi nieźle w kość. Myślałem o tym co mówiła mi Tatiana w hotelu, chociaż w Neverland został Brad, jeden z moich ochroniarzy, który mnie informował o wszystkim. Próbowała mnie skłócić z Scarlett. Moja narzeczona nie była by skłonna zrobić mi czegoś takiego, ona nie była taka jak Caroline. Byłem już nad USA, czekałem niecierpliwie na spotkanie z córką i narzeczoną. Doleciałem na lotnisko na którym nie było nikogo, mogłem choć raz poczuć się jak normalny człowiek. Wysiadłem z samolotu i wszedłem do budynku lotniska, z daleka widziałem Billa, który miał na mnie wyczekiwać.
- Witaj Michael
- Witaj Bill, stęskniłeś się za mną? - Spytałem.
- Nie widzieliśmy się raptem 24 godziny, a to dużo. Mike za Tobą tęskniłem jak nigdy.
- Mile wiedzieć. To gdzie teraz?
- Wiesz, muszę jechać teraz do domu. Odprowadzę cię do auta, w którym jest ktoś z Neverland i kierowca, więc bezpiecznie dojedziesz do domu. Wyszliśmy z lotniska, Bill odprowadził mnie pod auto do którego wsiadłem. Było ciemną już o tej godzinie, ale zamarłem z wrażenia, gdy zobaczyłem kto siedzi na miejscu kierowcy.- Scarlett! - krzyknąłem ze szczęścia, nie przejmowałem się tym,że pół lotniska mnie słyszało.
- A ktoś inny mógłby być na tym miejscu? - Uśmiechnęła się, marzyłem o tym by znów podziwiać jej uśmiech pełny radości i szczęścia. Wsiadłem do auta z przyciemnianymi szybami i zdjąłem moje przebranie.
- To gdzie jedziemy?
- W pewno dobrze znane ci miejsce. - Jechaliśmy przez miasto, nie spuścić oka z Scarlett, która wyglądała nieziemsko. Ciągle oblizywałem usta, bardzo rozpraszało to Scarl.
- Przestań te usta oblizywać.
- Co ci się w tym nie podoba - poruszyłem dwuznacznie brwiami
- Patrzenie na ciebie mnie rozprasza.
- Dobrze wiedzieć - Dojechaliśmy na miejsce. Zdziwiłem się, ponieważ byliśmy przed blokiem w
którym mieściło się moje mieszkanie kawalerskie. Scarlett wysiadła jako pierwsza specjalnie po to, aby otworzyć mi drzwi. Wyglądało to dość komicznie.
- Nie musiałaś
- Dla miłościwego króla mogę dać pociąć się nożem - zaczęliśmy się oboje śmiać. Wysiadłem z samochodu i trzymając Scarlett za dłoń poszliśmy do klatki schodowej.
- Masz klucze? - Zapytałem.
- Nie jechała bym tu, gdybym nie miała twoich kluczy.
- Mądra dziewczynka. - Weszliśmy do środka. Postanowiliśmy pojechać windą, wszedłem z moją ukochaną do środka. Gdy byliśmy już w windzie złapałem Scarlett w talii i przycisnąłem lekko do ściany.
- Liczyłem na palcach dni do naszego spotkania.
- Tęskniłam strasznie. - Czekałem na chwilę gdy znów będę mógł zatopić się w ustach mojej narzeczonej. To był pierwszy pocałunek od dawna, więc dlatego go pogłębiałem. Nasze języki wirowały jak w tańcu zakochanych. Byliśmy już na 4 piętrze, drzwi się otworzyły. Na windę czekali jacyś emeryci, a my się obściskaliśmy. Najszybciej jak było to możliwe oddaliłem się od Scarlett i wyszedłem z nią windy. Staruszkowie patrzyli się na nas jak na jakiś idiotów. Weszliśmy do mieszkania, gdy drzwi się zamknęły zaczęliśmy się głośno śmiać.
- Widziałaś ich miny...hahahha - nie mogłem powstrzymać śmiechu.
- Tak, były piękne. - Scarl usiadła na kanapę.Podszedłem do aneksu kuchennego.
- Na coś masz ochotę?
- Tak, na takiego pana Jacksona, który będzie mógł oblizywać usta - Na jej słowa moje nogi zrobiły się jak z waty. Scarl wstała z kanapy i podeszła do mnie bliżej. Kolejny raz objąłem ją w pasie i przywarłem do swojego ciała. Zabrałem się za całowanie jej szyi. Masowałem jej udo.
- Chcesz Jacksona....to...go dostaniesz...w całości - mówiłem nie przerywając, ani na chwilę całowania jej delikatnej skóry. Zszedłem niżej, całowałem jej biust odsłonięty przez duży dekolt. Słyszałem ciche westchnienia Scarlett. Odpiąłem jej sukienkę i zdjąłem z niej.
- Założyłaś pończochy?
- Specjalnie dla ciebie.
- Czuję się zaszczycony z tego powodu - Scarlett zajęła się odpinaniem mojej czerwonej koszuli. Wziąłem ją na ręce i zaniosłem na małą kanapę. Pozbawiłem ją bielizny, całowałem jej usta, piersi i brzuch. Miałem dojść swoimi ustami do najwrażliwszego miejsca z gdy tu nagle i niespodziewanie zadzwonił mój telefon. Podniosłem go do swojej ręki, zostawiając Scarlett. Miałem odbierać, gdy moja narzeczona zabrała mi go z ręki i wyjęła kartę.
- Co ty robisz?
- Mike, już raz nam przerwano w ten sposób.
- Ale to Bill dzwonił, co jak to jest coś ważnego?
- Poczeka, masz teraz ważniejsze rzeczy do roboty
- Masz rację - Scarlett rozpięła moje spodnie, zostawiając na mnie tylko bokserki. To ona była teraz górą, usiadła na moim brzuchu. Podziwiałem jej nagie ciało, które w blasku księżyca błyszczało się od potu. Kobieta włożyła swoją malutką rączkę w moje matki, żeby je ze mnie zdjąć. Byliśmy już tacy jak stworzył nas pan Bóg. Obróciłem Scarl na plecy i wróciłem do całowania jej ciała, zjechałem w najczulsze miejsce. Muskałem je swoimi ustami, Scarlett z rozkoszy sprawianej przez mnie wygięła się w łuk.
- Kocham Cię - szepnąłem do jej ucha, lekko je podgryzając.
- Ja Ciebie mocniej - Jednym ruchem wbiłem się w nią. Oboje wydaliśmy z Siebie głośne jęki. Czekałem na to tak długo. Ruszałem biodrami jak w tańcu. Nie chciałem sprawić jej krzywdy. Scarlett odpływała, gdy moje ruchy stawały się coraz szybsze. Scarlett jedną rękę wplątała w moje włosy, a drugą wbiła w moje plecy. Kochałem się z nią jeszcze przez kilka godzin. Leżeliśmy wtuleni z siebie, zabrałem koc, którym nas nakryłem. Głaskałem włosy Scarlett, a ona swoimi palcami jeździła po moim torsie.
- Mike?
- Tak Kochanie?
- Od zawsze mnie to interesowało i muszę to wiedzieć. Ile miałeś kobiet przed mną? - To pytanie było dziwne i to bardzo, ale ona miała prawo o to zapytać.
- A po co ci ta informacja?
- Chcę wiedzieć.
- Kilka ich było, na pewno pierwszą z nich była Tatum O'Neal, później nie byłem związany z nikim. Raz przespałem się po pijaku z Dianą Ross, ale ona też miała wypite więc nie pamięta do tego dnia,co między nami zaszło. Potem związałem się z Caroline, ale tą historię znasz doskonale. W czasie rozwodu miałem 2 miesięczny romans z Madonną, jeszcze przed próbą samobójczą - I w tamtym momencie Scarlett mi przerwała.
- Miałeś romans z Madonną! Z tą Madonną!
- Tak, ale to się tak skończyło szybko jak się zaczęło.
- Jaka ona była?
- Przemądrzała i to strasznie. Jak przyszło co do czego, to chciała mnie zabrać do klubu ze striptizem. Ale nie mówmy o tym. Później była Brook, a teraz jesteś ty. - Wpatrywałem się w biust mojej kobiety, której nie podobało się to za bardzo.
- Gdzie te gały wlepiasz?
- Nigdzie, nigdzie.
- Uważaj sobie - pogroziła mi palcem.
- Włączę telefon i zadzwonię do Billa.
- No dobrze.
- Daj mi buzi - Poprosiła.
- Tobie zawsze i wszędzie - Złączyłem nasze wargi w gorącym pocałunku, trwałem z nią tak przez chwilę. W końcu wstałem z kanapy, chwyciłem telefon i włączyłem go. Miałem masę nieodebranych telefonów, najwięcej od Billa i Janet. Akurat w tamtym momencie moja siostra dzwoniła. Odebrałem tak szybko jak się dało.
- W moim mieszkaniu, miałem telefon rozładowany.
- Telefon mnie nie interesuje. Powinieneś tu być, kiedy twoja chora psychicznie była żona porwała twoje dziecko! - Doznałem szoku. Caroline knuła coś od dawna, mogłem temu zapobiec, ale na myślenie co mogłem zrobić było już za późno. Ona się wcale nie zmieniła, kolejny raz mnie rozczarowała.
*********
PS: Z ogłoszeń parafialnych mogę powiedzieć,że wyjeżdżam na obóz w środę i wracam 10 sierpnia. Ale ze spokojem wrócę i dodam nowy rozdział tak szybko jak się da. Przepraszam za błędy, jeśli jakieś są, a ja ich nie widziałam.
Komentarz = To motywuje!
